New Step by Step Map For μόνωση με πολυουρία
New Step by Step Map For μόνωση με πολυουρία
Blog Article
Τα προβλήματα της ταράτσας πρέπει να ανησυχούν και τους ενοίκους των υπολοίπων ορόφων!
Η στεγανωτική στρώση τοποθετείται κάτω από το μονωτικό υλικό, προσφέροντας μεγαλύτερη προστασία από τις μηχανικές φθορές.
Ιδανική επιλογή για μόνωση ταράτσας που ήδη έχει στεγάνωση
(Δείτε επίσης ”είναι καλή μόνωση η πολυουρεθάνη για ταράτσες;”).
Οι τύποι αυτοί των στεγανοποιήσεων είναι πολύ οικονομικοί αλλά ταυτόχρονα και εξυπηρετικοί για υποστρώματα με δυσκολίες και εμπόδια όπως ηλιακούς αεραγωγούς φωτοβολταϊκά και διάφορα άλλα μηχανήματα που αποτρέπουν την εφαρμογή κάποιου προκατασκευασμένου φύλλου ή μεμβράνης.
Efficiency cookies are applied to understand and evaluate The crucial element functionality indexes of the web site which aids in providing an improved consumer practical experience for that guests. Analytics Analytics
Επίσης περιλαμβάνονται τα βασικά αστάρια για τους περισσότερους τύπους στεγανοποίησης όπως είναι το ασφαλτικό βερνίκι και το ασφαλτικό γαλάκτωμα (πίσσα νερού).
Ασφαλτόπανα ή αλλιώς ασφαλτικές μεμβράνες είναι μία από τις συνηθέστερες εφαρμογές.
Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν με την προϋπόθεση ότι μπορείτε να αναλάβετε τη δουλειά καθώς, όπως σας προείπα, βρισκόμαστε σε νησί!
Η συμβατική μόνωση ταράτσας αποτελεί μια παραδοσιακή λύση για μόνωση ταράτσας, με χαρακτηριστικό της γνώρισμα ότι η στεγάνωση βρίσκεται πάνω από τη θερμομόνωση.
Ο αφρός από πολυουρεθάνη είναι ένα από τα καλύτερα υλικά θερμομόνωσης, ευπροσάρμοστο, μοντέρνο και ασφαλές. Εφαρμόζεται άμεσα με ψεκασμό σε επιφάνειες απαλλαγμένες more info από αδρανή υλικά και υγρασίες και παρουσιάζει τέλεια πρόσφυση με οποιοδήποτε υλικό. Μπορεί να εφαρμοστεί σε:
Το ταβάνι εμφανίζει μαυρίλες, είναι θέμα θερμομόνωσης.
Όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες ακολουθεί ο καθαρισμός του πιστολιού και των σωλήνων με ειδικά καθαριστικά.
Προσοχή! Τα μονωτικά υλικά με κλειστές κυψέλες δεν “αναπνέουν” και δημιουργούν προβλήματα συσσώρευσης υγρασίας. Αν σε μια μόνωση ταράτσας χρησιμοποιηθούν υλικά που δεν “αναπνέουν”, οι χώροι γίνονται ανθυγιεινοί, απαιτείται συχνός εξαερισμός και συχνά παρατηρούνται φαινόμενα υγροποίησης υδρατμών και τελικά μούχλα.